Του Μπάμπη Κώτσια
Μια εβδομάδα πέρασε από την επιστροφή μας από ένα ονειρεμένο ταξίδι 7 ημερών στο πανέμορφο και συνάμα μαρτυρικό νησί της Αφροδίτης, το νησί που οι ουρανοί σταλάζοντας καθόρισαν τη μοίρα του ανάμεσα στην ομορφιά, τον έρωτα, τον πόνο και το δάκρυ.
Υπήρξε ένα ταξίδι προσκύνημα στην ελεύθερη Ελληνίδα Κύπρο, που μπορεί και θέλει να κρατάει ζωντανές τις μνήμες, την ιστορία και την παράδοση.
Σε κάθε σου βήμα αντικρίζεις την αναδυόμενη ομορφιά και αρμονία κάτω απ’ το φωτεινό σφιχταγκάλιασμα ενός απέραντου ουρανού που ξεδιψά στον κατάλευκο αφρό της αρχαίας Θεάς , ακουμπώντας με ευλάβεια στο χρυσοπράσινο βουνό του Τροόδους.
Το ημερήσιο πρόγραμμα κυλούσε με διαρκείς εκπλήξεις ανάμεσα από ατέλειωτες αμμουδιές και ειδυλλιακούς κολπίσκους, που εναλλάσσονται με ατέλειωτες αγαπημένες εκτάσεις αμπελιών και καταπράσινα βουνά με παμπάλαια μοναστήρια, κρυμμένα ανάμεσα στα κέδρα, τα πεύκα, τα έλατα και τις ασημένιες βελανιδιές.
Το ταξίδι στην Κύπρο για μας τους Έλληνες, είναι πάντα ένα ταξίδι περισυλλογής. Καθώς τη διασχίζεις, περνάς ανάμεσα από προϊστορικούς οικισμούς, αρχαίους λίθους, που μιλάνε ελληνικά, άλλοτε ελεύθερους και άλλοτε ενσωματωμένους σε πρωτοχριστιανικούς Ναούς. Μένεις έκθαμβος μπροστά στον πλούτο και τη δόξα του Βυζαντίου κι έρχεσαι κάθε τόσο αντιμέτωπος με βενετσιάνικα κάστρα και ιστορίες και θρύλους για Σαρακηνούς και ηρωικούς Ακρίτες, ώσπου φτάνεις στα φυλακισμένα μνήματα και τις αγχόνες των ηρωικών αγωνιστών από την εποχή της πλήρους αγγλοκρατίας και κάπου από εκεί αρχίζεις να πονάς πολύ. Ανηφορίζεις τον τύμβο της Παναγιάς της Μακεδονίτισσας με τις χιλιάδες των νεανικών σταυρών κι ο πόνος βρέχει στα μάγουλά σου. Συνεχίζεις δίπλα στα συρματοπλέγματα της «μαύρης» γραμμής της Λευκωσίας και νιώθεις καημό, αγανάκτηση, οργή, ενοχές και πίκρα. Σε μια μέρα η ψυχή σου δεν τα αντέχει όλα αυτά.
Την επόμενη πορεία προς Αμμόχωστο, Δερύνεια κι Αγία Νάπα. Οι πρόσφατες μνήμες σε έχουν ήδη προκαταλάβει. Η ατμόσφαιρα συνήθως διαυγής, έτσι ώστε να μπορείς να βλέπεις πότε σε σημαδεύουν τα τούρκικα πολυβόλα από τα αναρίθμητα υπερκείμενα φυλάκια της ερυθράς ημισελήνου στ’ αριστερά σου και πότε οι χαρακτηριστικές πινακίδες και τα.. λάβαρα να σου θυμίζουν ότι διέρχεσαι από επιτηρούμενη ζώνη των βρετανικών βάσεων και στρατοπέδων φίλης, συμμάχου, και «ομοτράπεζης», ευρωπαϊκής χώρας, που διατηρεί εκεί το μεγαλύτερο κατασκοπευτικό σταθμό του πλανήτη το “ECHELON” .
Το 75% της Δερύνειας είναι κατεχόμενο. Εκεί βρίσκεται το παραλιακό μέτωπο με τη χρυσή αμμουδιά, οι κήποι των εσπεριδοειδών, η ευφορότερη γεωργική γη, η βιομηχανική ζώνη και το ωραιότερο μέρος της οικιστική ζώνης.
Κάθε τόσο ανάμεσα στα πλούσια χωράφια αγναντεύεις χωριά στοιχειωμένα καθώς τα ερειπωμένα σπίτια σε κοιτάζουν από μακριά με τις μεγάλες θλιμμένες απογυμνωμένες κόγχες των παραθυριών τους, κράζοντας σπαρακτικά με τις ολάνοιχτες λοξές πληγές των θυρών τους και λίγο πιο πέρα το θρίλερ με τα μνήματα δίχως σταυρούς , δίχως νεκρούς... δίχως τίποτα. Ένα δράμα που ολοκληρώνεται καθώς αντικρίζεις τα συρματοπλέγματα και τον ιστό της βαρβαρότητας, όπου ξεψύχησαν τα τελευταία παλικάρια της μαρτυρικής Κύπρου μας, ο Τάσος Ισαάκ κι ο Σολωμός Σολωμού.
Στα καφενεδάκι του παρατηρητηρίου απολαμβάνεις ένα καφέ από τα χέρια της συμπαθέστατης, σιωπηλής κας Άννας Μιχαηλίδη και κάτω από το στοργικό , πονεμένο και φιλοσοφημένο βλέμμα του συζύγου της κ. Τάκη Μιχαηλίδη, που σε ξαναφέρνει στην πραγματικότητα , καθώς σε ξεπροβοδίζει για την Αγία Νάπα με το αναρτημένο στον τοίχο επίγραμμα: «Όποιος συγχωρεί και ξεχνά είναι κουτός, όποιος συγχωρεί, αλλά δε λησμονεί, είναι σοφός.»
Στην Αγία Νάπα επέρχεται ..η λύτρωση καθώς ανάβεις το κεράκι σου στην πανάρχαια εκκλησιά και η ματιά σου βυθίζεται στην απεραντοσύνη της Μεσογείου, απολαμβάνοντας τα πλούσια εδέσματα και κατακτήσεις της Κυπριακής μαγειρικής στα υπέροχα μαγαζιά της τουριστικότατης παραλίας.
Φεύγοντας από το νησί, ένα κομμάτι απ’ την καρδιά σου μένει πίσω...
Το ταξίδι αυτό, κατά γενική ομολογία, στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία. Την απόλυτη ευθύνη για την έξοδο και περιήγηση 100 ατόμων με αεροπλάνα και λεωφορεία, άρα και τους οφειλόμενους επαίνους, δικαιούνται επάξια όλα τα μέλη του Δ.Σ. του συνδέσμου, που πέτυχαν την απόλυτη αρμονική συνεργασία με το τουριστικό πρακτορείο ταξιδιών και το καλοσχεδιασμένο του πρόγραμμα.
Για τον χαλκέντερο πρόεδρό μας κ. Γραμματικόπουλο Μίμη, ουδείς λόγος, γιατί κατέχει προ πολλού το τεκμήριο της γενικής αναγνώρισης του παραδοσιακού Διδασκάλου και άψογου οργανωτή, Εδώ, ας μας επιτραπεί να εκφράσουμε την αγάπη μας και τις ευχαριστίες μας προς την ανεπανάληπτη πικάντικη κα Αμοιρίδου Μαίρη, που μας συνάρπασε με την αειθαλέστατη ενεργητικότητά της, και για το αδιάκοπο γέλιο που μας εξασφάλισε, μέσα από τα αναρίθμητα έξυπνα και πικάντικα ποντιακά της ανέκδοτα και αφηγήσεις. Θα αδικούσαμε όμως και την υπέροχη ξεναγό μας , τη Ζανέτ εάν δεν την ευχαριστούσαμε για την ωραία της ξενάγηση και τα επίσης σπαρταριστά ανέκδοτά της.
Ήταν μια υπέροχη εκδρομή για ...κουρασμένα παλικάρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου